“Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο”
Θα μπορούσε να ήταν σημερινό σύνθημα και όμως πρώτη φορά ακούστηκε στο Σικάγο το 1886, όταν οι εργάτες ξεσηκώθηκαν ζητώντας αυτό που μέχρι εχθές θεωρούσαμε αυτονόητο. Όχι αναίμακτα, όχι χωρίς θυσίες εργατών, όχι χωρίς αστυνομική βία. Στην Ελλάδα το 1893, 2.000 εργάτες διαδήλωσαν ζητώντας οκτάωρο, Κυριακή αργία και κρατική ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων, αφού είχε προηγηθεί το 1892 η πρώτη πρωτομαγιάτικη κινητοποίηση στο Ελληνικό κράτος.
Ακολούθησε μεγάλη συγκέντρωση το 1894 με τα ίδια αιτήματα, οι καπνεργάτες στην Θεσσαλονίκη τον Μάιο του 1936 με δώδεκα τουλάχιστον νεκρούς εργάτες καθώς και η 1η Μάη του 1944 στην Καισαριανή με την εκτέλεση 200 Ελλήνων από τους Γερμανούς.
Σήμερα, αυτό που κατακτήθηκε με αίμα, αγώνες και νεκρούς, έρχεται η κυβέρνηση, πατώντας στους αγώνες και στα κορμιά των νεκρών, να το καταργήσει. Στο όνομα του κέρδους και της ανάπτυξης μας γυρνάει 100 τουλάχιστον χρόνια πίσω. Με πρόσχημα την πανδημία, με όπλο την κρατική καταστολή και με άλλοθι την δική μας ανοχή καταργεί με συστηματικό τρόπο τα εργατικά και ανθρώπινα δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αίμα.
Το μόνο εμπόδιο σε αυτήν την λαίλαπα καταπάτησης των δικαιωμάτων μας, είναι οι δικοί μας αγώνες. Τίποτα δεν θα μας χαριστεί εάν δεν το διεκδικήσουμε. Η σταδιακή κατάργηση των δικαιωμάτων μας ξεκινάει από τον ιδιωτικό τομέα, αλλά είναι δείγμα γραφής για το τι θα επακολουθήσει. Η καθιέρωση του δεκάωρου που προωθεί, με δήθεν συμφωνία εργοδότη και εργαζόμενου, είναι η αρχή της βάναυσης εξόντωσης των εργαζομένων.
Δείγμα γραφής αποτελεί και η υπό-στελέχωση και εγκατάλειψη της δημόσιας υγείας. Την βιώνουμε καθημερινά και αποδεικνύεται από τις συνεχείς μετακινήσεις προσωπικού από τμήμα σε τμήμα, από νοσοκομείο σε νοσοκομείο.
Αποδεικνύεται από την μείωση της κρατικής χρηματοδότησης για την δημόσια υγεία.
Αποδεικνύεται από την ομηρία των χιλιάδων συμβασιούχων στα νοσοκομεία οι οποίοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Αποδεικνύεται από τους δεκάδες διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ.
Αποδεικνύεται από τις νέες δραστηριότητες που προσθέτουν στα νοσοκομεία, με το ίδιο ελλιπές προσωπικό.
Τέλος αποδεικνύεται από τον καθημερινό αυταρχισμό της κρατικής διοίκησης που εκδηλώνεται με διώξεις συνδικαλιστών, διώξεις εργαζομένων και συνέχιση του κομματικού κράτους στις πλάτες των εργαζομένων.
Είναι ώρα εμείς οι εργαζόμενοι, να σεβαστούμε τους αγώνες που έδωσαν, πολλά χρόνια πριν, για να θεωρούμε αυτονόητο το οχτάωρο και την αργία της Κυριακής , να υψώσουμε ανάχωμα στην βάναυση προσπάθεια κατάργησης των δικαιωμάτων μας.
Συμμετέχουμε στην 24ωρη απεργία που έχει προκηρύξει η ΑΔΕΔΥ για τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς την Πέμπτη 6 Μάη και συγκεντρωνόμαστε στην Πλατεία Κλαυθμώνος στις 11 πμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.