Γιατί η κυβέρνηση είναι πετυχημένη

 

Θα μπω στην διαδικασία να αποδείξω την επιτυχία της κυβέρνησης. Για να το κάνω αυτό θα χρησιμοποιήσω μία διακηρυγμένη βεβαιότητα και ένα υποθετικό σενάριο,  τα οποία μας οδηγούν σε ένα ασφαλές συμπέρασμα.

Δεν είναι μυστικό πως στο προεκλογικό κυβερνητικό πρόγραμμα της κυβέρνησης, έγινε σαφές με όλους τους τρόπους, η πρόθεσή της να προωθήσει την είσοδο του ιδιωτικού τομέα υγείας στις δημόσιες δομές υγείας, δηλαδή την Συνεργασία Δημόσιο και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Αυτή είναι η βεβαιότητα.

Η πρόθεση της αυτή ανακόπηκε προσωρινά, αλλά δεν έφυγε ποτέ από τα σχέδιά της, λόγω της Πανδημίας. Η πανδημία έκανε εμφανές σε όλους πως για την αντιμετώπισή της, εκτός από τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης, χρειαζόταν ένα ισχυρό δημόσιο σύστημα υγείας. Ισχυρό δημόσιο σύστημα υγείας σημαίνει, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και αναβάθμιση των κτιριακών δομών με Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, πολύ περισσότερες από τις υπάρχουσες. Είναι σε όλους μας γνωστό πως τα νοσοκομεία ήταν και πριν την πανδημία υποστελεχωμένα και η έλλειψη ΜΕΘ ήταν επίσης δραματική.

Το λογικό λοιπόν, πριν αρχίσει ένας πόλεμος είναι να αυξήσεις τον αριθμό των στρατιωτών και τα εφόδια ώστε να βελτιώσεις τις πιθανότητες να βγεις νικητής με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Πάμε να δούμε το υποθετικό σενάριο τώρα.

Υποθέτουμε πως η κυβέρνηση προσλαμβάνει όλο το υγειονομικό προσωπικό που χρειάζονται τα νοσοκομεία επεκτείνει και ανακαινίζει της δημόσιες δομές υγείας, με χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού. Γιατί χρόνο είχε να το κάνει μεταξύ των δύο κυμάτων της πανδημίας αλλά και όταν τα μηνύματα από όλο τον κόσμο προειδοποιούσαν για το τι θα αντιμετωπίζαμε. Μένουμε όμως στην υπόθεσή μας.

Μία ωραία πρωία τελειώνει η πανδημία και αυτό που μένει είναι, πέρα από τις απώλειες, ένα δημόσιο σύστημα υγείας επαρκώς στελεχωμένο και με επαρκείς κτιριακές δομές. Ελάτε στην θέση τους. Πως θα νομοθετούσαν την είσοδο του ιδιωτικού τομέα στα νοσοκομεία; Πως θα δίνανε τα φιλέτα των υπηρεσιών υγείας στους ιδιώτες; Ποια δικαιολογία θα είχαν, αφού το δημόσιο σύστημα υγείας  με την στελέχωση και επέκτασή του θα κάλυπτε τις ανάγκες υπηρεσιών υγείας των πολιτών; Φανταστείτε τις αντιδράσεις που θα υπήρχαν στην κοινωνία.

Αφήνουμε το υποθετικό σενάριο και πάμε στην επαύριον της λήξης της πανδημίας. Ένα σύστημα υγείας που δεν έχει ενισχυθεί θα είναι ακόμη πιο δυσλειτουργικό από ότι ήταν στην έναρξη της πανδημίας ή και πολύ πριν από αυτήν. Η κυβέρνηση θα έχει όλη την επιχειρηματολογία για να δώσει τα φιλέτα στους ιδιώτες.

 Ασφαλές συμπέρασμα λοιπόν, η κυβερνητική πολιτική είναι επιτυχημένη ως προς τους στόχους που είχε θέσει προεκλογικά. Γιατί η επιτυχία ή αποτυχία έχει να κάνει με το ποιον στόχο έχεις βάλει να επιτύχεις. Δεν είναι γενικός ο όρος της επιτυχίας, είναι σχετικός με τον στόχο. Παράδειγμα αν εγώ έχω βάλει στόχο να γίνω γιατρός και τελικά γίνω δικηγόρος, αυτό δεν είναι επιτυχία γιατί είμαι μακριά από τον αρχικό μου στόχο.

Βλέποντας έτσι την πραγματικότητα μπορούμε να εξηγήσουμε πολλές από τις κινήσεις και αποφάσεις της κυβέρνησης που μας φαίνονται παράλογες. Π.χ γιατί δεν κάνει προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού αλλά κάνει προσλήψεις στα σώματα ασφαλείας; Σύμφωνα με τον στόχο της θα χρειαστεί την καταστολή πολύ περισσότερο από τους υγειονομικούς, αφού στόχος της  είναι να περάσει νόμους που θα έχουν την λαϊκή κατακραυγή. Γιατί δεν κάνει επίταξη των ιδιωτικών κλινών, αλλά επιδοτεί με τον πιο προκλητικό τρόπο τις ιδιωτικές κλινικές; Μα στόχος της είναι να ενισχύσει τον ιδιωτικό τομέα.

Οπότε η κυβέρνηση έχει επιτύχει τον στόχο της ή τουλάχιστον βάζει τα θεμέλια για να τον πετύχει.

Η δική μας ευθύνη είναι να την πιέσουμε για να πετύχει τους στόχους του λαού και όχι τους δικούς της. Δύσκολο εγχείρημα αλλά αν αξίζει τον κόπο θα πρέπει να ρωτήσουμε όσους συνανθρώπους μας, μετά την πανδημία δεν θα έχουν χρήματα να αγοράσουν τις υπηρεσίες υγείας που θα προσφέρουν οι ιδιώτες, φυσικά έναντι αδρής αμοιβής.