Όχι άλλα χειροκροτήματα, Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού τώρα

Εδώ και μια δεκαετία το μόνιμο  προσωπικό που έχει προσληφθεί στα Νοσοκομεία δεν καλύπτει ούτε τις συνταξιοδοτήσεις. Είναι ο ορισμός του παραλογισμού πάντως να καλύπτεις πάγιες και διαρκείς ανάγκες στον χώρο της υγείας με διετής συμβάσεις. Μετά τα δύο χρόνια δεν θα υπάρχουν οι ανάγκες; Και ποιος είναι ο προγραμματισμός του κράτους για αυτό;

Ο χώρος της υγείας δεν θα έπρεπε να έχει μπει σε κανενός είδους αναλογία προσλήψεων αποχωρήσεων, όπως μπήκε συνολικά ο δημόσιος τομέας στα χρόνια του μνημονίου.

Τα τελευταία χρόνια η έλλειψη προσωπικού και όχι μόνο είχε και σοβαρές συνέπειες για την καθημερινότητα των εργαζομένων σε όλες τις ειδικότητες των Νοσοκομείων. Από το 2000 που δουλεύω θυμάμαι να έχουμε οφειλόμενα ρεπό που δεν προλαβαίνουμε να τα πάρουμε καθώς και άδειες της προηγούμενης χρονιάς, τις οποίες παρόλο που ο νόμος προβλέπει πως πρέπει να ληφθούν μέχρι τον Μάρτιο της επόμενης χρονιάς, δεν έχει γίνει ποτέ αυτό. Η κατάσταση πλέον έχει ξεφύγει και οι συνθήκες εργασίας είναι απερίγραπτες.

Υπάρχουν συνάδελφοι με 100 και πλέον οφειλόμενα ρεπό, συνάδελφοι που δεν έχουν πάρει ούτε μία ημέρα άδεια του 2019 ή όσοι έχουν πάρει δεν είναι πάνω από 10 ημέρες.

Ενδεικτικό αλλά και επίπτωση της έλλειψης προσωπικού είναι και το γεγονός πως δεν τηρείται το  Προεδρικό Διάταγμα 88/1999 που προβλέπει ανάπαυση μεταξύ των βαρδιών τουλάχιστον 11 ωρών συνεχόμενα. Δηλαδή ξεκινάμε την βάρδια 7 το πρωί σχολάμε 3 το μεσημέρι και ερχόμαστε για δουλειά στις 11 το βράδυ μέχρι τις 7 το πρωί.

Τις δύσκολες αυτές συνθήκες εργασίας ήρθε η περίοδος του Κορονοϊού να την επιδεινώσει. Οι προσλήψεις που έγιναν με διετείς συμβάσεις εργασίας πάντα, από την λίστα επικουρικού προσωπικού, μετά βίας κάλυψαν τις απουσίες ευπαθών ομάδων και τις άδειες ειδικού σκοπού των γονέων εργαζομένων. Ευτυχώς το κύμα στην χώρα μας είχε περιορισμένη έκταση και δεν δοκιμάστηκε με μεγάλη ένταση το σύστημα.

Να υποθέσουμε όμως πως οι έκτακτες προσλήψεις για ένα έκτακτο γεγονός έγιναν με τον καλύτερο τρόπο, που δεν ισχύει, αλλά χάριν του συλλογισμού ας προχωρήσουμε έτσι. Από εδώ και πέρα τι γίνεται; Δεν θα έπρεπε να έχει γίνει προγραμματισμός προσλήψεων μόνιμου προσωπικού, αναμένοντας το δεύτερο κύμα της πανδημίας; Δεν θα έπρεπε να έχουν ήδη προκηρυχτεί διαγωνισμοί για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού λόγω συνταξιοδότησης των υπηρετούντων αλλά και κάλυψης των κενών σε όλες τις ειδικότητες;

Όλοι πλέον είμαστε υποψιασμένοι, το ότι δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες ενέργειες για την στελέχωση των νοσοκομείων δεν οφείλεται στην έλλειψη οργάνωσης αλλά στην σαφή πρόθεση όλων των κυβερνήσεων μέχρι τώρα για αλλαγή των εργασιακών σχέσεων.

Αυτή την στιγμή στα Νοσοκομεία όλης της χώρας υπηρετούν πλήθος συναδέλφων με συμβάσεις εργασίας, κυρίως διετής, πολλές από τις οποίες λήγουν τους επόμενους μήνες. Οι συνθήκες για όλους τους συναδέλφους με οποιαδήποτε εργασιακή σχέση είναι τραγικές. Ειδικά για τους συναδέλφους των οποίων η σύμβαση λήγει, το σύνολο των ρεπό και των αδειών τους ίσως ξεπερνούν τον υπολειπόμενο χρόνο εργασίας τους ή σίγουρα δεν μπορούν να τα λάβουν χωρίς να δημιουργηθεί δυσλειτουργία στα Νοσοκομεία. Από μόνο του αυτό το γεγονός αποδεικνύει πως καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Από τα παραπάνω αντιλαμβανόμαστε όλοι πως αλλάζει η ανθρωπογεωγραφία των σχέσεων εργασίας στα Νοσοκομεία. Και είναι σαφής η κατεύθυνση που οδηγούνται οι εργασιακές σχέσεις. Αν μπαίνει στο μυαλό κάποιων ότι γυρνάμε πολλά χρόνια πίσω σίγουρα δεν κάνουν λάθος.

Οι παραπάνω συνάδελφοι επίσης έχουν προσληφθεί όλοι με διαδικασίες και κριτήρια ΑΣΕΠ οπότε πρέπει να σταματήσει η ομηρία τους από την κάθε κυβέρνηση και να άρουν όλα τα νομικά εμπόδια για την μονιμοποίηση τους.

Για την παράταξη ΥΓ.Ε.Ι.Α 

Τσολάκης Ιωάννης