Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια η παγκόσμια κοινωνία, τουλάχιστον η Δυτική λεγόμενη κοινωνία, έχει στραφεί στην υιοθέτηση αυταρχικών, ρατσιστικών και φασιστικών συμπεριφορών. Πάντοτε υπήρχαν, όμως τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν με ανησυχητικό ρυθμό. Θα μπορούσα να απαριθμήσω αρκετά γεγονότα που το αποδεικνύουν, από αρκετές χώρες του δυτικού κόσμου, θα αναφέρω μόνο τα τελευταία γεγονότα από την Αμερική και την κατάληψη του Καπιτωλίου.
Η αμφισβήτηση των δημοκρατικών διαδικασιών, δεν προέκυψε έτσι ξαφνικά από το πουθενά. Ίσως η χρονική απόσταση, από το ολοκαύτωμα της ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας, μας έχει κάνει ανεκτικούς σε τέτοιες συμπεριφορές.
Οι φρικαλεότητες όμως που έγιναν δεν απαλύνονται με τον χρόνο, τουλάχιστον για όσους τις έζησαν. Η ανεκτικότητα που επέδειξαν η Αγγλική και Αμερικάνικη κυβέρνηση, στις επεκτατικές βλέψεις του δεκανέα του 1ου παγκοσμίου πολέμου, υπό τον φόβο της κομμουνιστικής επέκτασης, οδήγησαν στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όταν πια το αυγό του φιδιού είχε εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο.
Μεγαλύτερη εντύπωση προκαλεί όχι τόσο η ίδια η φασιστική συμπεριφορά σε πολλές κοινωνίες, αλλά η ανοχή της υπόλοιπης κοινωνίας απέναντι σε αυτήν. Δεν παραλληλίζω τις δύο περιόδους, άλλωστε μεσολάβησαν πάρα πολλά γεγονότα που διαμορφώνουν με διαφορετικό τρόπο τις συνειδήσεις αλλά και τις κοινωνίες. Εκείνο που θέλω να θίξω είναι η ανοχή στις αυταρχικές συμπεριφορές που είναι διάσπαρτες γύρω μας και τα αποτελέσματα που μπορεί, αυτή η ανοχή, να επιφέρει.
Η προέλευση αυτής της ανοχής, έχει κυρίως την ρίζα της στον φόβο, αλλά και τον ατομισμό και τον υλισμό που ο κάθε ένας από εμάς έχει συνειδητά ή ασυνείδητα ασπαστεί. Το φρένο στις απαράδεκτες αυτές συμπεριφορές της εποχής μας, μπορεί να μπει μόνο μέσα από συλλογική δράση. Από μία δράση δηλαδή, που θα προστατεύει το άτομο, αλλά και το άτομο θα ενδυναμώνει με την παρουσία του αυτήν την συλλογική δράση.
Παρόλο που η επικράτηση του αυταρχισμού καλύπτει μεγάλο μέρος της κοινωνίας, κυρίως όμως τον εξουσιαστικό χώρο, υπάρχουν φωνές δημοκρατίας που ανθίστανται και παλεύουν για μία ελεύθερη δημοκρατική κοινωνία. Σε αυτήν την χρονική στιγμή, είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ, να παραμεριστούν οι όποιες διαφορές στα υπόλοιπα πεδία και να υπάρξει ένα ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ διασφάλισης των δημοκρατικών ελευθεριών.
Να διασφαλιστεί η βάση του δημοκρατικού εποικοδομήματος της κοινωνίας, για να μπορούν να υπάρξουν οι γόνιμες δημοκρατικές αντιπαραθέσεις που ορίζουν και προωθούν την δημοκρατία. Η συμπόρευση όλων στο μέτωπο κατά της προσπάθειας κατάλυσης της δημοκρατίας πρέπει να είναι το στοίχημα της αυριανής ημέρας. Ο πολλαπλός τρόπος κατάλυσης της ελευθερίας μας αποδεικνύεται καθημερινά, με την ψήφιση αντισυνταγματικών νόμων, με την καταστρατήγηση άλλων νόμων,με την μονόπλευρη προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης, με την αύξηση της κρατικής καταστολής, με τις διώξεις ελεύθερων φωνών κλπ .
Είναι η κατάλληλη στιγμή να ορθώσουμε ανάστημα απέναντι στο τέρας της αυταρχικής ασυδοσίας, μέσα όμως από συλλογική δράση δημοκρατίας. Αν μη τι άλλο το οφείλουμε στην μελλοντική κοινωνία που θα παραδώσουμε στα παιδιά μας.
Δεν ξέρω αν είναι νωρίς ή αργά για να αγωνιστούμε, ξέρω όμως σίγουρα πως αυτόν τον αγώνα πρέπει να τον δώσουμε.
Τσολάκης Ιωάννης
