Αγωνιστική Συσπείρωση Εργαζομένων ΝοσοκομείουΝίκαιας’ ΔΕΛΤΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟ 150 ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΠΟΕΔΗΝ

Επειδή κάποιοι μέσω facebook και λοιπών μέσων κοινωνικής δικτύωσης προσπαθούν να μας πείσουν ότι ήταν παρόντες στο συνέδριο και τυφλωθήκαμε και δεν τους είδαμε και επειδή μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις...

Ας σταματήσουν λοιπόν τα ψέματα... Οι εργαζόμενοι τους έχουν καταλάβει

Αγωνιστική Συσπείρωση Εργαζομένων ΝοσοκομείουΝίκαιας’

ΔΕΛΤΙΟΥ  ΤΥΠΟΥ  ΓΙΑ  ΤΟ  15⁰  ΣΥΝΕΔΡΙΟ  ΤΗΣ  ΠΟΕΔΗΝ

Συναδέλφισσες-συνάδελφοι

            Ολοκληρώθηκε την Παρασκευή 16 Φλεβάρη το Συνέδριο της ΠΟΕΔΗΝ. Όσοι το παρακολούθησαν για μια ακόμη φορά έβγαλαν το αβίαστο συμπέρασμα ότι οι  πλειοψηφίες ΔΗΣΥ, ΔΑΚΕ, ΑΡΜΑ-ΣΥΡΙΖΑ  δεν τους καίγεται καρφί για τα προβλήματα των εργαζομένων, οι αντιπρόσωποι τους  απουσίαζαν συστηματικά από τις εργασίες του συνεδρίου και ήρθαν μόνο την τελευταία μέρα για να ψηφίσουν. Ελάχιστη συζήτηση έγινε με ευθύνη των παρατάξεων της πλειοψηφίας με χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι από τους 837 συνέδρους μίλησαν μόνο 30.

            Από την άλλη μεριά, οι αντιπρόσωποι της «Αγωνιστικής Συσπείρωσης» περιμέναμε υπομονετικά από το πρωί της 1^ης  μέρας του συνεδρίου να μαζευτούν οι αντιπρόσωποι των άλλων  παρατάξεων ώστε να γίνει ουσιαστική συζήτηση για τα προβλήματα των εργαζομένων, κάτι που δεν συνέβη, γεγονός που το καταγγείλαμε από το βήμα του συνεδρίου.

Για την ουσία του συνεδρίου:

1.      Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, παλιός και νέος, ΔΗΣΥ, ΔΑΚΕ, ΑΡΜΑ-ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε την πρόταση της «Αγωνιστικής Συσπείρωσης» να παρθεί απόφαση από το σώμα του συνέδριου για την εγγραφή όλων των συμβασιούχων, επικουρικών, εργολαβικών, ΟΑΕΔ, στην Ομοσπονδία ως ισότιμα μέλη με τους μόνιμους και την παρέπεμψε στο νεοσυσταθέν μετά τις εκλογές Γενικό Συμβούλιο της ΠΟΕΔΗΝ. Κατά τα άλλα μιλάνε για ενότητα όλων των εργαζομένων….

2.      Χαιρετισμό στο συνέδριο  απεύθυνε το προεδρείο ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ της ΑΔΕΔΥ βγάζοντας υποκριτικά  πύρινους λόγουςενότητας, αντίστασης, ανασύνταξης του κινήματος και το απόγευμα της ίδιας μέραςσυναντιόνταν με την ΓΣΕΕ, την  κυβέρνηση, τους βιομήχανους, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές   και τους μεγαλεμπόρους και  προδίδοντας τα συμφέροντα των εργαζομένων,    υπέγραφε  μαζί τους  την  «ΚΟΙΝΗ  ΔΗΛΩΣΗ  ΓΙΑ  ΤΟ  ΕΘΝΙΚΟ  ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ  ΣΧΕΔΙΟ».

Κωδικοποιημένα αυτό  περιλαμβάνει:

·                Εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης ώστε να υπηρετεί καλύτερα τους μεγαλοεπιχειρηματίες και αυτό σημαίνει τσεκούρι στις κοινωνικές δαπάνες πχ χρηματοδότηση σε υγεία – πρόνοια ,παιδεία, επιχειρηματικότητα και ανταγωνισμός παντού πχ  στην υγεία, αξιολόγηση δημοσίων υπαλλήλων και δομών, εσωτερικοί κανονισμοί,  ως απαραίτητο εργαλείο για την προώθηση της επιχειρηματικότητας και των νοσοκομείων Α.Ε.

·                Ένταση της φοροληστείας για το λαό από τη μια μεριά και φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις και «ελαφρύνσεις» στους μεγαλοεπιχειρηματίες από την άλλη για να έρθει η περίφημη «δίκαιη ανάπτυξη» που καμιά σχέση δεν θα έχει με τα συμφέροντα των εργαζομένων.

·                Μαζικοί πλειστηριασμοί στα σπίτια της λαϊκής  οικογένειας για χρέη προς τις τράπεζες και από 1^η  Μάη επέκταση  και για χρέη προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία.

·                Επανασχεδιασμό του εκπαιδευτικού συστήματος με έμφαση την κατάρτιση και τη δια βίου μάθηση των παιδιών μας  ως απαραίτητο εργαλείο για φθηνούς, αναλώσιμους και περιπλανώμενους μελλοντικούς εργαζόμενους.

Ταυτόχρονα, η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ σε συνάντηση«κοινωνικού διαλόγου» (και οι εργαζόμενοι έχουν μεγάλη πείρα από τους κοινωνικούς διαλόγους τους)   με τη Γεροβασίλη,επιχειρεί  να εγκλωβίσει τους εργαζόμενους  στην  αποδοχή της «αξιολόγησης»,  παραπέμποντας την για «ρετουσάρισμα»  στο «αμαρτωλό»  Κοινωνικό  Πολύκεντρο  (είναι το ίδιο ινστιτούτο της ΑΔΕΔΥ που πρότεινε αυτή την αξιολόγηση στην κυβέρνηση), ώστε να την πασάρουν ως καλή και μη τιμωριτική στους εργαζόμενους και να σταματήσει έτσι  η απεργία-αποχή για την «αξιολόγηση». Θα χρησιμοποιήσουν μάλιστα ως «τυράκι»,  την πράξη καλής θέλησης της κυβέρνησης να αποσύρει την «εκβιαστική τροπολογία» για προχωρήσει η «αξιολόγηση».

Συναδέλφισσες-συνάδελφοι

Για μια ακόμη φοράαποδεικνύεται ότι οι πλειοψηφίες της ΠΟΕΔΗΝ, ΑΔΕΔΥ δεν ενδιαφέρονται για τα προβλήματα των εργαζομένων, για την ενότητα όλων των εργαζομένων,καλλιεργούν την πολυδιάσπαση,  το συντεχνιασμό , τους «κοινωνικούς διαλόγους»  σφαγής των δικαιωμάτων μας με τους μεγαλοεργοδότες και το κράτος που τους υπηρετεί, καλλιεργούν την ανάθεση της λύσης των προβλημάτων σε πεφωτισμένους συνδικαλιστές απαξιώνοντας τις μαζικές διαδικασίες.      

 Έχουν μεγάλη ευθύνη για την κατάσταση εκφυλισμού και απαξίωσης των συνδικάτων, για την ανύπαρκτη λειτουργία των πρωτοβάθμιων σωματείων που πολλά από αυτά είναι χωρίς δράση και στην ουσία είναι  σωματεία - «σφραγίδες».Κυρίως όμως έχουν ευθύνη γιατί δεν αναδεικνύουν την πραγματική αιτία των προβλημάτων στην υγεία που είναι το κέρδος, η εμπορευματοποίηση  και η προώθηση της επιχειρηματικής δράσης από τον πραγματικό αντίπαλο το κεφάλαιο,  τους  επιχειρηματικούς  ομίλους , την  Ε.Ε,  τις  κυβερνήσεις και τα κόμματα  που τους υπηρετούν. Αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους με τη φτηνή αντικυβερνητική ρητορεία και δράση όπως κάνει η πλειοψηφία της ΠΟΕΔΗΝ, παραπέμποντας τους  στην αλλαγή κυβέρνησης(λες και θα λυθούν τα προβλήματα) καιαποστρατεύοντας τους από το αγώνα και τη δράση, οδηγώντας τους έτσι  στην «ατομική λύση» των προβλημάτων τους.

            Υπάρχουν και οι άλλοι οι συνδικαλιστές, οι συνδικαλιστές  της «Αγωνιστικής Συσπείρωσης» που συμπορεύονται με το συνεπές συνδικαλιστικό κίνημα που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ, που τους γνωρίζεις και τους βλέπεις καθημερινά με τη δράση τους στους χώρους δουλειάς,  που αγωνίζονται κόντρα στην απογοήτευση και στη μοιρολατρία, αναδεικνύοντας την πραγματική αιτία που έχουν γεμίσει τα νοσοκομεία με φτηνούς και αναλώσιμους  συμβασιούχους, της μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης, της εντατικοποίησης της δουλειάς, της απληρωσιάς,  του ελάχιστου και κουρασμένου προσωπικού. 

            Δεν απαξιώνουμε την Ομοσπονδία μας. Παλεύουμε για την αλλαγή των συσχετισμών παντού. Δίνουμε το χέρι σε όσους θέλουν να αγωνιστούν για τις ζωές τους και για τις ζωές των παιδιών τους. Έχουμε τη δύναμη, μπορούμε να τα καταφέρουμε αν υψώσουμε το ανάστημά μας και αναμετρηθούμε με όσους μας λένε ότι είναι φυσιολογικό τον 21^ο αιώνα, τον αιώνα των ασύλληπτων δυνατοτήτων της τεχνικής και της επιστήμης, να ζούμε με το άγχος της καθημερινής επιβίωσης, με το άγχος της ανεργίας, την αγωνία να μεγαλώσουμε  τα παιδιά μας, με το φόβο μη χάσουμε το σπίτι μας,  εμείς που παράγουμε όλο το πλούτο που υπάρχει στο πλανήτη  και κάποιοι μας τον κλέβουν και ζουν μες τη χλιδή και την καλοπέραση αυξάνοντας τα κέρδη τους.