Προϋποθέσεις για "εξέλιξη" υπαλλήλων σε Θέσεις ευθύνης

Με τις διατάξεις της παρ. 14 του αρ. 111 του ν. 4622/2019 προβλέπεται ότι «14. Η πλήρωση των θέσεων του άρθρου 8 του καταργούμενου με το παρόν ν. 4369/2016, διενεργείται σύμφωνα με τις διατάξεις που ίσχυαν πριν από τη θέση σε ισχύ του ν. 4369/2016. Στις περιπτώσεις των νομικών προσώπων δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου των οποίων τα όργανα διοίκησης τοποθετούνται βάσει των ιδρυτικών τους διατάξεων σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4369/2016, αυτά ορίζονται με απόφαση του εποπτεύοντος μέλους της Κυβέρνησης ή Υφυπουργού, που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως»

 Τι ακριβώς μας λέει δηλαδή; ¨ότι η κυβέρνηση θα διορίζει τους Διοικητές των ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ (ΥΠΕ, Νοσοκομεία κλπ) με άγνωστα (γνωστά σε όλους μας ) κριτήρια.

 Τα τελευταία χρόνια το μεγαλύτερο ποσοστό των Δημοσίων Υπαλλήλων σε όλους τους κλάδους και τις Υπηρεσίες, έχει επιδοθεί στην απόκτηση Μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών καθώς και Διδακτορικών. Ψάχνεις να βρεις υπάλληλο χωρίς Μεταπτυχιακό με μεγεθυντικό φακό. Είναι κακό όμως ένας υπάλληλος να μεριμνά για την μετεκπαίδευσή του; Για να δούμε.

Τελευταία ακούσαμε τον Υπουργό Ανάπτυξης να τοποθετεί σύμβουλο στο γραφείο του υπάλληλο που δεν έχει ούτε καν Πτυχίο. Η απάντηση του στις επικρίσεις που δέχτηκε ήταν πως η εμπειρία του ισοδυναμεί με 10 Πανεπιστημιακούς Τίτλους. Μία από τις τελευταίες τροπολογίες που πέρασε λέει πως ο Διοικητής της ΕΥΠ θα πρέπει να έχει Πανεπιστημιακό Τίτλο ή 10ετής εμπειρία. Ασχέτως αντικειμένου η εμπειρία. Ο Διοικητής του ΟΑΕΔ επίσης δεν έχει Πτυχίο. Κάποιος θα πει πως έχω έντονη αντιπολιτευτική διάθεση και για αυτό το αναφέρω αυτό. Μην βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα, ακολουθεί συνέχεια στον συλλογισμό μου.

Οι τοποθετήσεις που γίνανε από την προηγούμενη κυβέρνηση σε όλες τις θέσεις ευθύνης είχανε όλες κριτήριο τα τυπικά προσόντα των υποψηφίων; Φυσικά και όχι. Σε κάποιες περιπτώσεις όντως τηρήθηκαν οι Νόμοι σε πολλές περιπτώσεις όμως αυτό που υπερίσχυσε ήταν οι γνωριμίες ή η Κομματική ταυτότητα των υποψηφίων.

Επανέρχομαι λοιπόν στα μεταπτυχιακά και τους τίτλους σπουδών γενικότερα. Πόση αξία έχει ένας Μεταπτυχιακός τίτλος σπουδών για να πάρει κάποιος μία θέση ευθύνης; Υπάρχουν Μεταπτυχιακά αγορασμένα έναντι αδρής αμοιβής και πολλές φορές χωρίς την συμμετοχή του υποτίθεται φοιτούντος. Ένα ολόκληρο κύκλωμα έχει στηθεί τόσα χρόνια εκμεταλλευόμενο το όνειρο του κάθε υπαλλήλου για εξέλιξη. Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις υπαλλήλων που έχουν στην κατοχή τους Μεταπτυχιακά από χώρες τις Ευρώπης και όχι μόνο που όταν τους ρωτάς σε ποια πόλη το πήραν ούτε και ξέρουν, γιατί φυσικά δεν πήγαν ποτέ.

Ας επανέλθουμε στο δημόσιο και τις θέσεις ευθύνης. Τίθενται τα εύλογα ερωτήματα:

1.     Γιατί τόσα χρόνια αφού υπάρχει το νομικό πλαίσιο δεν έχουν γίνει κρίσεις από τις πολλές κυβερνήσεις που έχουν αλλάξει;

2.     Είναι δίκαιο να πριμοδοτείται η προηγούμενη εμπειρία σε θέσεις ευθύνης οι οποίες δόθηκαν χωρίς κρίσεις;

3.     Ποιόν εξυπηρετούν οι αναθέσεις θέσεων ευθύνης με το πρόσχημα της λειτουργικότητας των οργανισμών;

4.     Αφού δεν έχουν σκοπό να κάνουν κρίσεις γιατί έχουν ωθήσει τους εργαζόμενους σε σαφάρι τίτλων σπουδών;

Η σημερινή κυβέρνηση ήρθε να νομιμοποιήσει επί της ουσίας το καθεστώς το οποίο εδώ και χρόνια λειτουργεί στο Ευρύτερο Δημόσιο. Τοποθετήσεις με γνώμονα μόνο τις διασυνδέσεις με πολιτικά πρόσωπα. Όταν τα ίδια τα όργανα του κράτους παρανομούν εν γνώσει τους είναι πιο εύκολο για αυτά να νομιμοποιήσουν την παρανομία.

Εν κατακλείδι ο Μεταπτυχιακός τίτλος σπουδών από μόνος του δεν σε τοποθετεί σε μία θέση ευθύνης εάν δεν συνοδεύεται από τις ανάλογες Κομματικές ή Πολιτικές «γνωριμίες».

Θέλω να επισημάνω την ασάφεια του νόμου καθώς και της εγκυκλίου που σκόπιμα πιστεύω τοποθετήθηκε, για να κάνει απόλυτα σαφή τον τρόπο τοποθέτησης σε θέσεις ευθύνης «διενεργείται σύμφωνα με τις διατάξεις που ίσχυαν πριν από τη θέση σε ισχύ του ν. 4369/2016.». Είναι με βάση την αρχή ορθής νομοθέτησης όπως είπε ο Πρωθυπουργός.

 Σαφώς και υπάρχουν πολλές παράμετροι που μπορούν να ειπωθούν στο παραπάνω ζήτημα, καθώς και προσωπικές εμπειρίες πολλών από εμάς που αναδεικνύουν την στρεβλή λειτουργία της Διοίκησης του Δημοσίου.  Εκεί που στέκομαι όμως είναι η συνειδητή απαξίωση της λειτουργίας του Δημοσίου και από αυτούς που είναι σφοδροί επικριτές του αλλά και από αυτούς που είναι σφοδροί υπερασπιστές του.

Μετά τιμής

Τσολάκης Ιωάννης