ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΔΕΔΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΟΛΟΙ –ΟΛΕΣ ΣΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΟΛΟΙ –ΟΛΕΣ  ΣΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ

Η εργατική Πρωτομαγιά είναι ημέρα τιμής και αγώνα της εργατικής τάξης που, με τη διαχρονική της πάλη, προσπαθεί να σπάσει τα δεσμά της εκμετάλλευσης, να αμβλύνει τις κοινωνικές ανισότητες, να διατηρήσει και να διευρύνει κατακτήσεις και δικαιώματα. Οι αγώνες των εργατών του Σικάγο αλλά και μεταγενέστερα, πέτυχαν με θυσίες την καθιέρωση του 8ωρου, την Κοινωνική Ασφάλιση, την υπεράσπιση της μητρότητας, την κανονική άδεια, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, αλλά και την πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά της δωρεάν Υγείας, Παιδείας, Πολιτισμού κ.ά.

Η μονοκρατορία του καπιταλιστικού συστήματος, μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, επιχειρεί σε παγκόσμιο επίπεδο την ανατροπή όλων των κατακτήσεων και δικαιωμάτων του προηγούμενου αιώνα και να επαναφέρει τους εργαζόμενους και τους μη προνομιούχους στον εργασιακό και κοινωνικό Μεσαίωνα.

Στη χώρα μας τα τελευταία 10 χρόνια ο κόσμος της εργασίας, οι μη προνομιούχοι, οι άνεργοι, οι νέοι και οι γυναίκες βίωσαν με εφιαλτικό τρόπο τις μνημονιακές πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων, που οδήγησαν το 40% του πληθυσμού στην απόλυτη φτώχεια, την εξαθλίωση και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Οι πολιτικές αυτές είχαν δραματικές επιπτώσεις στον πυρήνα του Κοινωνικού κράτους πλήττοντας καίρια τα Δημόσια και Κοινωνικά αγαθά. Η Υγεία, η Πρόνοια, η Παιδεία, η Εργασία, η Κοινωνική Ασφάλιση, τα Εργασιακά και Κοινωνικά δικαιώματα και οι Συνδικαλιστικές ελευθερίες είναι τα θύματα αυτών των ανάλγητων πολιτικών.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, συνεχίζει να εφαρμόζει και να επιτείνει τις ανάλγητες μνημονιακές πολιτικές. Η υπερφορολόγηση, η μείωση του αφορολόγητου, ο επανυπολογισμός των συντάξεων, η άρνηση επαναφοράς του 13ου, 14ου μισθού με πολιτική απόφαση, ο περιορισμός της προστασίας της πρώτης κατοικίας, τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, είναι μόνο μερικά από αυτά.

Οι ιδιωτικοποιήσεις και η υποθήκη της Δημόσιας περιουσίας για 100 χρόνια στο υπερταμείο, είναι μία ακόμη αντιλαϊκή πολιτική που εκποιεί τον Δημόσιο πλούτο, αντί πινακίου φακής.

Η Κυβέρνηση αντί να θριαμβολογεί για έξοδο από τα μνημόνια, θα πρέπει να σκύψει με σεβασμό πάνω στα ερείπια και τις στάχτες των μνημονιακών πολιτικών για να επουλώσει τις πληγές.

Ο φετινός εορτασμός για εμάς τους εργαζόμενους στο Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα, τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρομεσαίους, τους επιστήμονες πρέπει να αποτελέσει αφετηρία για ενωτικούς αγώνες με στόχο την ανατροπή αυτών των πολιτικών.

Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. σας καλεί την Τετάρτη, 1 Μαΐου 2019, ώρα 11:00πμ σε συγκέντρωση των συνδικάτων στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Θα ακολουθήσει πορεία προς τη Βουλή.

ΌΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ

Πλατεία Κλαυθμώνος, ώρα 11:00πμ

Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

Εργατική Πρωτομαγιά - 133 Χρόνια μετά τι άλλαξε

Ιστορική Αναδρομή

1 Μαΐου1886 - Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής πραγματοποιούνται συλλαλητήρια με αίτημα την οκτάωρη εργασία. Σε ανάμνηση των διαδηλώσεων, η 1η Μαΐου εορτάζεται σε πολλές χώρες ως Εργατική Πρωτομαγιά. Δύο χρόνια νωρίτερα, το 1884, πάρθηκε στο συνέδριο της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας η απόφαση να γίνουν την πρώτη Μάη του 1886 απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις στο Σικάγο, το μεγαλύτερο τότε βιομηχανικό κέντρο των ΗΠΑ. Αίτημα η μείωση των ωρών εργασίας και σύνθημα «Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο».

Το 1892 έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στο νεοελληνικό κράτος, από το Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη. Οι συγκεντρωμένοι ενέκριναν ψήφισμα το οποίο είχε ως εξής:

«Συνελθόντες σήμερον την 2 Μαΐου, ημέραν Κυριακήν και ώραν 5 μ.μ. εν τω Αρχαίω Σταδίω, οι κάτωθι υπογεγραμμένοι μέλη του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» και υπό μισθόν πάσχοντες εψηφίσαμεν:

Α) Την Κυριακήν να κλείωσι τα καταστήματα, καθ' όλην την ημέραν, και οι πολίται ν' αναπαύωνται.

Β) Οι εργάται να εργάζωνται 8 ώρας την ημέραν.

Γ) Ν' απονέμηται σύνταξις εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανικάνους προς διατήρησιν εαυτών και της οικογενείας των.

Δ) Το συμβούλιον του «Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» να επιδώση το ψήφισμα εις την Βουλήν.»

Σημερινή κατάσταση

Για κάποιους εργαζόμενους συνεχίζουν να υφίστανται οι διεκδικήσεις, για άλλους έχει αλλάξει το πλαίσιο. Εκείνο που έχει σημασία είναι πως ο εργοδότης θα συνεχίσει να επιδιώκει το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος και ο εργαζόμενος θα συνεχίσει να παλεύει για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας.

Η Ιστορία είναι χρήσιμη γιατί μας διδάσκει, όσο και αν δεν μπορούμε να έχουμε πλήρη αντίληψη των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών της εποχής που διαδραματίζονται τα γεγονότα. Η απεργία που έλαβε χώρα την 1^η Μάη του 1886 στο  Σικάγο προγραμματίσθηκε από το 1884, δύο χρόνια πριν. Το ζητούμενο δεν ήταν να γίνει μία εθιμοτυπική απεργία, αλλά μία διαμαρτυρία που θα είχε όσο το δυνατόν περισσότερη συμμετοχή, έτσι ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματική. Οι διοργανωτές εκφράζουν την θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων και όχι μικροκομματικά συμφέροντα.

Την Κυριακή 5 Μαΐου είναι ανοιχτά τα εμπορικά καταστήματα. Κεκτημένα εκατό και πλέον ετών κινδυνεύουν σήμερα να χαθούν. Χύθηκε αίμα εργαζομένων να κατακτηθούν και όμως σήμερα είναι όλα υπό αμφισβήτηση στο όνομα του κέρδους.

Τα δώρα των εορτών καταργήθηκαν στον Δημόσιο Τομέα για εργαζόμενους και συνταξιούχους. Στον Ιδιωτικό τομέα όμως δίνονται; Στις περισσότερες επιχειρήσεις η συμφωνία είναι: Θα σου δώσω το δώρο Πάσχα για να μην με πιάσουν, αλλά θα μου το επιστρέψεις, αν θέλεις να συνεχίσεις να εργάζεσαι.

Τι άλλαξε λοιπόν μετά από τόσα χρόνια αγώνων; Δημιουργήθηκαν Νόμοι οι οποίοι παραβιάζονται στο όνομα της κερδοφορίας και της ανάπτυξης. Όχι όμως της ανάπτυξης των λαών αλλά της ανάπτυξης των επιχειρήσεων.

 Η Ανεργία καλπάζει σήμερα ιδιαίτερα στους νέους αλλά και στην ηλικία κοντά στην συνταξιοδότηση. Η Εργασία είναι υπό καθεστώς εκμετάλλευσης και μάλιστα με μικρές αμοιβές και ελαστικές σχέσεις εργασίας. Η Δικαιοσύνη ελέγχεται από τα κράτη αλλά και από αυτούς που έχουν  την οικονομική δύναμη. Η Παιδεία παρακμάζει εκτός αν έχεις χρήματα να την αγοράσεις. Η Υγεία οδεύει στο να γίνει επιχείρηση δημιουργώντας δύο κατηγορίες πολιτών, αυτούς που έχουν να πληρώσουν τις υπηρεσίες Υγείας και αυτούς που είναι υποχρεωμένοι να λάβουν τις υπηρεσίες που η ελεήμονα κυβέρνηση τους παρέχει. Οι Συντάξεις των περισσότερων πολιτών είναι συντάξεις πείνας.

Η ατζέντα του σημερινού πλαισίου διεκδικήσεων διαφέρει από την Πρωτομαγιά του 1886 όχι όμως όσο θα πιστεύαμε μετά από 133 χρόνια.

 Υποχρέωση μας στις γενιές που χύσανε το αίμα τους διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες ζωής, αλλά και στις επόμενες γενιές στις οποίες οφείλουμε να παραδώσουμε έναν καλύτερο κόσμο είναι:

Να διεκδικήσουμε

Εργασία για όλους, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, Δικαιοσύνη και Ισονομία, Πρόσβαση στην Παιδεία και τις αξιοπρεπείς Υπηρεσίες Υγείας για όλους, Αύξηση των μισθών και των Συντάξεων.