Τακτικό ΔΣ την Τετάρτη 5/4/2017 και ώρα 13:00 . Παρακαλώ στείλτε θέματα προς συζήτηση μέχρι την Τρίτη 4/4/2017 και ώρα 18:00 .
Δημιουργία-Επιμέλεια-Ενημέρωση Ιστολογίου :Τσολάκης Ιωάννης Νοσηλευτής ΤΕ
Κομματισμός στο Συνδικαλιστικό Κίνημα
Χειραγωγημένοι Εργατοπατέρες
Γιατί εκφυλίστηκε, ατόνησε, διαιρέθηκε, αφανίστηκε το υπέροχο συνδικαλιστικό κίνημα;
ΓΙΑΤΙ φτάσαμε ως εδώ; Γιατί εκφυλίστηκε, ατόνησε, διαιρέθηκε, αφανίστηκε το υπέροχο συνδικαλιστικό κίνημα; Γιατί ολοένα και περισσότερο φθίνει το πρότυπο συνδικαλιστικής συστηματοποίησης και η τάση απώλειας του μαζικού χαρακτήρα των συνδικάτων ολοένα και αυξάνεται; Γιατί την δεκαετία του ΄80 – σύμφωνα με επίσημα στοιχεία- προσέγγιζε το 40% και σήμερα η συνδικαλιστική πυκνότητα έχει φτάσει κάτω από 15%, παρότι αυξάνεται αριθμητικά η εργατική τάξη; Γιατί η μεγάλη πλειοψηφία των νέων εργαζομένων παραμένει εκτός συνδικάτων με αποτέλεσμα όλο το συνδικαλιστικό οικοδόμημα να βρίσκεται σε κρίση; Γιατί συναντάμε γύρω μας κόσμο μίζερο, παραιτημένο, να έχει αποδεχτεί τη μοίρα του;
ΕΙΝΑΙ γιατί έμπλεξαν εργατοπατέρες με χιλιάδες σωματεία, σφραγίδες, διάσπαση, κομματισμό και κατακερματισμό του εργατικού κινήματος. Είναι γιατί διανύουμε κρίση σκοπού, ιδεολογική και πολιτική κρίση, αλλά και κρίση νέας οργανωτικής θεμελίωσης των συνδικάτων. Είναι γιατί βγήκαν οι Πρωτόπαπες, οι Ραυτόπουλοι, οι Πολυζωγόπουλοι, οι Κανελλόπουλοι, και οι Παναγόπουλοι.
Και μετατράπηκε ο συνδικαλισμός σε μια ιδιόμορφη εργατική αριστοκρατία, όπου ο κάθε φιλοκυβερνητικός συνδικαλιστής εργατοπατέρας έπαιρνε και μια θέση στην κυβέρνηση και υποτασσόταν. Και υπότασσε κάθε συνδικάτο της επαρχίας γιατί όσο περισσότερα συνδικάτα ήταν με το κόμμα τόσο μεγαλύτερη ήταν η επιρροή του κόμματος. Και αναδείχτηκαν σε κινητήρια δύναμη οι κομματικές συγκρούσεις όπου η πολιτική πρακτική στηριζόταν στο ποιος ελέγχει περισσότερα συνδικάτα και ποιοι δήθεν είναι οι «πραγματικοί» εκπρόσωποι των εργαζομένων. Αυτοί χρεοκόπησαν το συνδικαλιστικό κίνημα και αφάνισαν την έννοια της εργατικής τάξης. Γι’ αυτό οι μεγάλες μάζες των εργαζομένων τους αμφισβήτησαν και τους αηδίασαν.
της Λίτσας Χαραλάμπους
Κομματισμός στο Συνδικαλιστικό Κίνημα
Θα συμφωνήσω με το παραπάνω κείμενο . Έχω όμως να προσθέσω τον μη κυβερνητικό κομματισμό στα αίτια της απώλειας της μαζικότητας του συνδικαλιστικού κινήματος . Παραδείγματα πολλά και θα σχολιάσω το τελευταίο που μου προξένησε τον αποτροπιασμό και την αιτία για να γράψω το εν λόγω κείμενο . Η στάση της ΠΟΕΔΗΝ και της ΑΔΕΔΥ σχετικά με την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων . Έστειλε εξώδικο στα υπουργεία και καλεί τα Σωματεία σε αποχή - απεργία από την αξιολόγηση.
Αυτό που επικαλείται είναι η σύνδεση της αξιολόγησης με τα Μισθολογικά κλιμάκια με αποτέλεσμα τις μειώσεις μισθών των αξιολογούμενων υπαλλήλων . Λοιπόν υπάρχει ξεκάθαρο άρθρο σε Νόμο που αποσυνδέει το Βαθμολόγιο από το μισθολόγιο . Επίσης ο Νόμος για την αξιολόγηση δεν συνδέει πουθενά την αξιολόγηση με τα μισθολογικά κλιμάκια .
Επίσης η ΑΔΕΔΥ αναφέρει , πως δεν μπορεί οι προϊστάμενοι και διευθυντές που έχουν τοποθετηθεί με μη αξιοκρατικά κριτήρια να αξιολογήσουν τους υπαλλήλους γιατί δεν θα είναι αντικειμενικοί στην κρίση τους . Θα συμφωνήσω μέχρι κάποιου σημείου αλλά θα αναφέρω πως είναι η πρώτη φορά που ο Νόμος προβλέπει την αξιολόγηση του προϊσταμένου από τον υφιστάμενο .
Δηλαδή θα με ρωτήσει κάποιος , είναι τέλειος ο νόμος της αξιολόγησης ; Φυσικά και δεν είναι . Όχι επειδή το λέω εγώ αλλά επειδή μιλάει για κριτήριο αξιολόγησης την επίτευξη των στόχων του υπαλλήλου αλλά σε καμιά υπηρεσία δεν έχουν τεθεί στόχοι όχι μόνο ατομικοί αλλά ούτε καν στόχοι τμημάτων ή οργανισμών . Επίσης δεν μπορείς να αξιολογήσεις υπαλλήλους που εργάζονται για μεγάλο χρονικό διάστημα με τεράστιες ελλείψεις πολύ πάνω από τα όρια αντοχών τους ( φυσικά μιλάω για τα Νοσοκομεία ) .
Συνεπώς αυτό που λέω είναι ότι , η δύναμη του Συνδικαλιστικού Κινήματος ήταν είναι και θα είναι η μαζικότητα και το αδιαμφισβήτητο δίκαιο των αιτημάτων των εργαζομένων . Όχι η διάθεση στήριξης του Κυβερνητικού έργου αλλά ούτε και η διάθεση στήριξης κομματικών θέσεων και μιας στείρας αντιπολίτευσης .
Ο Συνδικαλισμός πρέπει να υπηρετεί τα αιτήματα των εργαζομένων και όχι τις θέσεις των κομμάτων κυβερνητικών και μη .
Τσολάκης Ιωάννης